به نام خدای رحمن و رحیم

سلام

-------------

وقتی می خواهی چیزی یا کسی را بهتر بشناسانی..
وقتی می خواهی چیزی یا کسی را شرح دهی...
وقتی می خواهی حست را نسبت به کسی یا چیزی بیان کنی...

...آن وقت است که برای شناساندنش، شرحش، و ابراز احساسات برایش.. به صفات متوسل می شوی...

اما از حسین که می گویی..
هر کار می کنی صفتی نمی یابی...

آخر حسین خودش صفت است!
صفتی که تمام خوبی ها و زیبایی ها را در همین یک کلمه پیش چشمت می آورد...

باور نداری؟
امتحان کن!
همین الآن چشمت را ببند و زیر لب بگو «یا حسین...»

خدایی دلت نلرزید؟!
وجودت لبریز از امید نشد؟!
اشکت در چشم حلقه نزد؟!
کامت شیرین نگشت؟!
...

یا حسین!
میلاد خودت و برادرت و پسرت (صلوات الله علیکم) بر خودت و مادرت و پسرت (که طالب خون مقتول کربلاست..)، و بر محمد (صلوات الله علیه و آله) و جمیع خاندانش و بر فرد فرد ِ امتش مبارک باد...

ای آن که از پیامبری و پیامبر از تو!
به حق سجادت.. به حق باب الحوائج، عباست..
و به حق لب ِ تشنه ی هر سه تان ای سه شاه کربلا!
...دل بی لیاقتم را لایق عیدی این اعیاد بدان...

خودت می دانی که دیگر این دل، دل نیست...

اصلاً مگر دلی که در این جشن و سرور آسمانی در گوشه و کنارش غصه باشد دل است؟!

امشب.. همین امشب!
همین لحظه.. دل همه ی ما را دل کن...

میلاد شاه کربلا، علمدار کربلا و بیمار کربلا مبارک باد...